Illustrator Domenique Brouwers aka dovemans woont en werkt in Engeland en ontwierp magazines in opdracht van de universiteit van Manchester binnen het kader van een onderzoeksproject over mensen met dementie. Na een samenwerking met de lofi shoegaze-elektronica-artiest Jonge Woudloper is hij nu ook verantwoordelijk voor het artwork van Rapidman.
Domenique: “Rob Banken (de saxofonist van Rapidman) en ik zijn jeugdvrienden. We go long way back. Ik ken hem al vanaf mijn zesde. We hebben gelijkaardige vibes en delen dezelfde muzieksmaak. Via Rob heb ik dan later Peter leren kennen. Door de recente samenwerking is er een artistieke band ontstaan met Peter. We kwamen goed overeen. Ik hou sowieso ook van jazz. Tijdens het schetsen én de uitwerking van de lijntekening heb ik de muziek van Rapidman opgezet. Er is een connectie tussen beeld en muziek. Welk beeld kan naast het werk van de band staan, vroeg ik me af? Het uiteindelijke resultaat is een kunstwerk bij een kunstwerk. Ik hou van beelden die samenkomen en glitchen. Ik heb het voor iets dat verscholen zit. Iets dat fout loopt en naar voor treedt maar toch ook weer deel uitmaakt van het geheel. Zo’n grafisch truukje is interessant om mee te werken. Je kan het ook op verschillende manieren interpreteren en herbekijken. Zoals je muziek ook meer dan één keer beluistert.
Het artwork voor de release van Rapidman heb ik doelbewust sec gehouden. Ik hanteer graphic novel invloeden en ik heb qua grafische stijl bewust een vorm van street-art beoefend. De papierachtige textuur op de achterkant van de hoes is ook pure street-art. De stijl van de lijntekeningen is dan weer pure clair ligne. Heel gedetailleerd. De klare lijn. Kuifje-stijl, zeg maar. Het artwork is ook bewust zwartwit. Een te kleurig ontwerp was geen optie. En ik heb ook niet het puurste zwart gebruikt. Kwestie van niet te ver te staan van wat we kennen van in het dagelijkse leven.
Ik heb het vooral voor een sterk beeld. Als ik er te hard een narratief aan vasthang, dan werkt het beeld niet. Een mooie uitleg levert niet noodzakelijk een goed beeld op. De afbeelding (van de EP) is voor mij niet gelinkt aan een specifieke persoon. Het gaat voor mij meer om de psyche. Wat zit er verscholen in mensen? Als je van het pad afdwaalt, gaat het niet alleen om wat je ziet maar ook om de innerlijke beleving. Een gezicht is iets herkenbaars. Je kan er jezelf in zien. In die zin is het een spiegel. Als er iets mis is met een gezicht zie je dat ook direct. Een gezicht is een werktuig waarmee je meteen emoties kan aanspreken. De hand op de hoes maakt alles dan weer iets meer tactiel. Het is een soort substantie waar je doorheen moet.
Als ik weet dat de constructie van een ontwerp juist zit, kan ik puur met vormen werken. Als ik een lijn begin te tekenen, dan gebeurt dat heel intuïtief en op gevoel. Dan stel ik me enkel de vraag welke vormen het beeld iets extra geven. Dat is de essentie. De structuur eronder dient vooral als een suggestie.
Ik hou van details die artwork doen leven. Ontwerpen is zoals een pad dat je aflegt. Het artwork van Rapidman is in lagen opgebouwd. Hoe verder van het pad hoe meer lagen. Dat is iets heel specifiek.”
Peter: “Die gelaagdheid vind je ook in onze muziek dankzij de elektronica. Het artwork is tegelijk duidelijk en vaag. Ik ben heel tevreden over het werk van Domenique. Dat schizofrene typeert ook de muziek van Rapidman. Onze composities zijn helder en rechttoe rechtaan maar soms bewandelen we ook zijsporen. Er is plaats voor vrijheid. En dan ontaardt onze muziek in iets wilders. Of een andere keer gaan we eerder in de richting van een rooskleurig sprookje.”
Domenique: “Dat beaam ik. De muziek van Rapidman heeft altijd een soort achterpoort. En er is ook die donkere kant. Het concept van the dark side, daar stond je volledig achter, Peter.”
Peter: “Absoluut. En het artwork is een helder beeld dat er uit springt.”
